یک زاویه ی بسته ی آغوش بنا کن 
با قاعده ی بازی ِ بی قاعده تا کن 

یک عمر تماشاچی فوتبال تو بودم 
یک بار نگاهی به گل ِ دامن ما کن 

در كرنر چشمت زده يك چشمه‌ي تكنيك 
دروازه‌ي قلب من و شليك تو... وا كن 

این وقت کشی هات مرا می کشد آخر 
بیرون برو از بازی و تجدید قوا کن 

مي خواهم ازين خط دفاعي كه كشيدي 
هرطور شده بگذرم اين دفعه خطا كن 

تعويض که بد نیست ، بيا يوسفم اين‌بار 
از پشت بكش پيرهنم را... و رها كن 

من ميگذرم از خط دروازه ، ولي تو 
فكر گذر از پيچ و خم حاشيه ‌ها كن 

شیرینی دل باختن ِ من به تو کم نیست 
هر بیت غزل واره گواه است نگا کن 

یک چند قدم مانده به دیدار نهایی 
گل ‌بوسه‌ي آخر بزن و جشن به پا كن 

کمی شاعر شو و یک شب مرا شکل غزل بنویس

کجا هستی؟ کجا هستم؟ کجا جامانده ایم از هم؟ 

تو از مجنونی ِ لیـــــلا فقط ضرب المثل بنویس !!

گناهش پای من صوفی !!!! فقط یک بار کافر شو